همه مراجع (به جز سيستانى ): بايد نماز را دوباره بخواند و اگر وقت آن گذشته است، قضا كند. توضيح‏المسائل مراجع، م 803 ؛ نورى، توضيح‏المسائل، م 804 و وحيد، توضيح‏المسائل، م 809.
آيةاللَّه سيستانى: اگر فراموشى او از روى بى‏اعتنايى باشد، بنابر احتياط واجب دوباره بخواند و اگر وقت گذشته است، قضا كند. در غير اين صورت، لازم نيست نماز را دوباره بخواند. توضيح‏المسائل مراجع، م 803. (رساله دانشجويي، سيد مجتبي حسيني، كد: 115/500016)

همه مراجع (به جز تبريزى، صافى و وحيد): نمازى كه خوانده، صحيح است؛ ولى بايد براى نمازهاى بعدى، وضو بگيرد.( توضيح‏المسائل مراجع، م 303؛ نورى، توضيح‏المسائل، م 304؛ دفتر: خامنه‏اى.)<BR> آيات عظام تبريزى، صافى و وحيد: چنانچه احتمال مى‏دهد، پيش از نماز به گرفتن وضو توجّه داشته، نمازى كه خوانده صحيح است؛ ولى بايد براى نمازهاى بعدى، وضو بگيرد.( توضيح‏المسائل مراجع، م 303؛ وحيد، توضيح‏المسائل، م 310.) (احكام وضو غسل و تيميم، سيدمجتبي حسيني، كد: 46/500030)

همه مراجع: اگر شك داشته باشد، نمازش صحيح است. توضيح‏المسائل مراجع، م 464 و 465 و وحيد، توضيح‏المسائل، 470 و 471 و دفتر: خامنه ‏اى. (احكام ويژه بانوان، سيدمجتبي حسيني، كد: 104/500032)

همه مراجع: شك بعد از محل، مانند آن است كه در حال خواندن سوره، شك كند «حمد» را خوانده يا نه ؛ در ركوع شك كند سوره را خوانده يا نه ؛ در سجده شك كند ركوع را انجام داده يا نه ؛ بعد از سلام شك كند تشهد را خوانده يا نه و... در تمام اين موارد نبايد به شك خود اعتنا كند ؛ بلكه بايد نماز را ادامه دهد و نماز صحيح است. توضيح‏المسائل مراجع، م 9 - 1168 ؛ نورى، توضيح‏المسائل، م 1170. (رساله دانشجويي، سيد مجتبي حسيني، كد: 135/500016)

همه مراجع: كثيرالشك به كسى مى‏گويند كه نمى‏تواند، سه نماز پشت سر هم را بدون شك بخواند در اين صورت نبايد به شك خود اعتنا كند ؛ يعنى، هر طرف را كه به نفع او است، انتخاب كند. براى مثال اگر در نماز صبح بين دو و سه شك كند، بگويد دو ركعت خوانده‏ام و اگر در به جاى آوردن سجده و ركوع شك كند، بگويد انجام داده‏ام. توضيح‏المسائل مراجع، م 6 - 1185 ؛ خامنه‏اى، اجوبة الاستفتاءات، س 518 ؛ وحيد، توضيح‏المسائل،1193، نورى، توضيح‏المسائل، م 6 - 1185. (رساله دانشجويي، سيد مجتبي حسيني، كد: 136/500016)

همه مراجع: در هيچ حالتى تكليف نماز از شخص مكّلف ساقط نمى‏شود. اگر نمى‏تواند ايستاده نماز بگزارد، بايد نشسته بخواند و اگر نشسته نمى‏تواند، خوابيده و به پهلوى راست رو به قبله بخواند. اگر به پهلوى راست نمى‏تواند، به پهلوى چپ بخواند. در غير اين صورت به پشت بخوابد، به طورى كه كف پاى او رو به قبله باشد. حتى در اتوبوس يا هواپيما اگر وقت نماز تنگ باشد، بايد در حد مقدور نسبت به قبله و ركوع و سجود اقدام كند. توضيح‏المسائل مراجع، م 971 ؛ نورى، توضيح‏المسائل، م 971 ؛ وحيد، توضيح‏المسائل، م 978 ؛ دفتر: خامنه‏اى. (رساله دانشجويي، سيد مجتبي حسيني، كد: 132/500016)

«أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِى »؛طه (20 )، آيه 14. ؛ «نماز را به ياد من به پاى داريد».
نماز تنها در شريعت اسلام تشريع نشده است ؛ بلكه اين عبادت در اديان پيشين نيز به شكل‏هاى مختلفى وجود داشت. قرآن مجيد، آن را از وصاياى چند تن از پيامبران پيامبران ياد شده عبارت‏اند از: اسماعيل، لقمان، موسى، عيسى و پيامبر اسلام. و امام صادق(ع)، آن را آخرين و مهم‏ترين سفارش‏هاى پيامبران دانسته است. «اَحَبُّ الْاَعْمالِ اِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ الصَّلاةُ وَ هِىَ آخِرُ وَصايا الْاَنْبِياء»: (كافى، ج 3 ).
نماز ستون دين و مهم‏ترين و با ارزش‏ترين عبادت‏ها است كه اگر در درگاه خداوند پذيرفته شود، عبادت‏هاى ديگر نيز قبول مى‏شود و اگر پذيرفته نشود، اعمال ديگر نيز ارزش نخواهد داشت. از اين رو ترك آن، از بزرگ‏ترين گناهان كبيره است. پيامبر(ص) فرمود: «كسى كه به نماز اهميت ندهد و آن را سبك بشمارد، سزاوار عذاب آخرت است».